Termin pochodzi od nazwiska XV-wiecznego włoskiego podróżnika i odkrywcy Giovanniego Cabota, który poruszał się wzdłuż wybrzeży badanych lądów. Podróżnik odkrył m.in.: Nową Fundlandię i Labrador.
Termin kabotaż odnosi się do przewozu morskiego oraz transportu wykonywanego na lądzie.
W zakresie transportu drogowego wykonywanego na terenie UE do kabotażu ma zastosowanie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia 21 października 2009 roku dotyczące wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych.
Zgodnie z rozporządzeniem przewóź kabotażowy to krajowy przewóź wykonywany tymczasowo w przyjmującym państwie członkowskim. Przewoźnik, który wykonuje tego rodzaju przewóz nie ma siedziby w państwie, gdzie wykonuje przewóź, jak również nie wykonuje w danym państwie przewozu w sposób sposób stały i ciągły.
Przewoźnik uprawniony jest do wykonywania tym samym pojazdem do trzech przewozów kabotażowych będących następstwem transportu międzynarodowego z innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego do przyjmującego państwa członkowskiego.
Ostatni rozładunek rzeczy w trakcie przewozu kabotażowego przed opuszczeniem przyjmującego państwa członkowskiego ma miejsce w ciągu 7 dni od ostatniego rozładunku w przyjmującym państwie członkowskim w ramach dostawy rzeczy w przychodzącym ruchu międzynarodowym. W przypadku wjazdu do danego Państwa ,,na pusto” kabotaż ograniczony do jednego przewozu kabotażowego na państwo członkowskie wykonanego ciągu 3 dni od wjazdu bez ładunku na terytorium tego państwa członkowskiego.
Warunkiem rozporządzenia do wykonywania przewozu opisanego powyżej jest posiadanie licencji wspólnotowej oraz jeżeli kierowca jest obywatelem państwa trzeciego świadectwa kierowcy.
Wykonywanie przewozów kabotażowych podlega przepisom ustawowym, wykonawczym i administracyjnym przyjmującego państwa członkowskiego w kwestiach:
– zasad dotyczących umowy przewozu;
– masy i wymiarów pojazdów drogowych;
– wymogów związanych z przewozem określonych kategorii rzeczy, w szczególności rzeczy niebezpiecznych, szybko psujących się artykułów żywnościowych oraz żywych zwierząt;
– czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku kierowcy;
– podatku od wartości dodanej (VAT) od usług transportowych.
27 maja 2020
Baza wiedzy