Stosownie do art. 14 ust. 1 Konwencji CMR, jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny wykonanie umowy przewozu na warunkach podanych w liście przewozowym jest lub staje się niemożliwe przed przybyciem towaru do miejsca przewidzianego dla jego wydania, przewoźnik jest obowiązany zażądać instrukcji od osoby uprawnionej do rozporządzania towarem, zgodnie z artykułem 12 Konwencji CMR – o wymogach pisaliśmy w poście DODATKOWE INSTRUKCJE W PRZYPADKU PRZESZKÓD W PRZEWOZIE LUB WYDANIU TOWARU.

Powinność uzyskania instrukcji od nadawcy istnieje również w sytuacji opisanej w art. 15 Konwencji CMR zdanie pierwsze: „Jeżeli po przybyciu towaru do miejsca przeznaczenia okażą się przeszkody w jego wydaniu, przewoźnik powinien zażądać instrukcji od nadawcy.” I w takim przypadku należy więc zachować opisany tryb postępowania.

W przypadku, gdy przewoźnik wykona instrukcje nadawcy bez zażądania przedłożenia pierwszego egzemplarza listu przewozowego odpowiada wobec osoby uprawnionej za powstałą stąd szkodę, zgodnie z art. 12 ust. 7 Konwencji CMR (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2002 r., IV CKN 732/00).

Dodatkowo – ku przestrodze!!!!, Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lutego 2020 roku- VII AGa 868/19, wskazał, że szkoda spowodowana wydaniem przesyłki osobie nieuprawionej, po otrzymaniu instrukcji telefonicznie (NR TELEFONU, Z KTÓREGO PRZEWOŹNIK OTRZYMAŁ NOWE MIEJSCE ROZŁADUNKU ZGODNE Z NUMEREM KONTAKTOWYM NA ZLECENIU) powoduje pełną odpowiedzialność przewoźnika bez ograniczenia odpowiedzialności do wartości określonej w sposób opisany w art. 23 ust. 3, jeżeli przewoźnik nie dokonał żadnych dodatkowych czynności celem weryfikacji podmiotu wydającego nowe instrukcje.